De partij van Job Geerdes, die zich altijd naast mij (EdV) afspeelt, was wederom een vermakelijke voorstelling. Met een klassieke Franse opening waarin Job zonder twijfel 3… Pe4 op het bord knalde, had ik moeite de aandacht bij mijn eigen partij te houden. Helaas kwam Job er zwak voor te staan en verloor.
André Houwers speelde met wit en voor zover ik kon zien stonden zijn stukken goed gecoördineerd en had ik het idee dat er vrij weinig mis kon gaan. Toen ik echter een half uur later terugkwam, stond André ineens een stuk en een toren achter!
De partij van ondergetekende was ook een spektakel. Met wit kwam ik ietwat onhandig uit de opening, maar mijn tegenstander maakte de fout niet snel genoeg te ontwikkelen en te lang zijn koning in het midden te laten.
Op bord 4 speelde Henk te Brinke met wit. Beide kanten hadden hun stukken (voornamelijk lopers en dame) op de koningsstelling van de ander gericht. Volgens Henk had een “grafzet” hem uiteindelijk de kop gekost, dus snel door naar de partij van Luc van Harxen. die begon met een enigszins statische stelling waarin er werd gespeeld op de c-lijn. Luc won een pion en ging daarmee een eindspel in met allebei een dame en een loper, waarna hij dit voordeel wist om te zetten tot winst. Klasse.
Michael Broertjes speelde op bord 3 met zwart, aan mijn andere kant. Er kwam een Italiaanse stelling op het bord en beide partijen gingen gelijk op. Uiteindelijk werd er afgewikkeld naar een toreneindspel waarin Michael een pion minder had en de koning moest omleggen. Helaas.
Dan hebben we nog de partij van Han van de Laar, die volgens Han zelf hij “kansloos had verloren. Gelukkig wist Gerard Klein Langenhorst nog wel een half puntje mee te pakken (2½-5½).