Hoewel de uitslagen anders kunnen doen vermoeden was het toch een geanimeerde speelavond. Zes partijen eindigden in remise, tegen vijf beslissingen. De langste partij met 70 zetten was die tussen Paul van der Lee en Henri Abbink. Een lastig eindspel van paard en drie pionnen tegen loper plus twee pionnen werd tot het bod afgekloven. Alle pionnen verdwenen van het bord. Daarmee was de remise een feit. Han Schuurmans had al snel het initiatief tegen Alfred Schley. Han veroverde de kwaliteit en won. Mark Burgers en Dick Boogaard speelde een boeiende partij, hoewel deze in remise eindigde merkte Dick op dat het een remise met strijd was!
Henk te Brinke probeerde Bert te Sligte op remise te houden, maar Bert wilde het toch proberen en dat lukte. Bert won dus. Luc van Harxen leek te gaan winnen tegen Gerard Klein Langenhorst. Maar in de slotcombinatie hanteerde Luc de verkeerde volgorde. Het werd remise. Dat resultaat was er ook bij Willy Wilting tegen Marijn Visser. Beide waren wel tevreden. Hetzelfde gold voor Geert ten Hietbrink – Manfred Schmeing en Rob Voogd tegen Joachim Musholt, die partijen eindigden na de nodige strijd ook in remise.
Razend ingewikkeld was het bij Jan Willem Klein Poelhuis en Jan Eckhardt. Ook hier werd volop strijd geleverd. Jan kon een doorbraak bewerkstelligen en het punt bijschrijven. Han van de Laar kreeg in het middenspel door middel van een vorkje het initiatief. Hoewel Henk Doppenberg het Han nog lastig maakte kon hij het tij niet keren. Henk Wiggers onderschatte de opmars van de zwarte d-pion enigszins. Bram Wilterdink kon die pion op het veld d2 stallen. Het kostte Henk de partij. “Ik wil er het niet over hebben”, was zijn commentaar.
