Het monster uit de vorige eeuw, de afgebroken partij, sloeg ook weer eens bij het WSG toe en wel in ronde 26. Voor de jonge lezers onder ons: vroeger speelde je 40 zetten in 2 uur p.p. en als de partij dan nog niet klaar was werd door degene die aan zet was op een papiertje de zet geschreven die je wilde spelen en in de envelop gedaan. Daarop stond de stelling geschreven. De keer erop werd de partij vervolgd. Dat gebeurde zowel intern als extern. Bij de hervatting werden er 20 zetten in een uur gespeeld en daarna een uur voor de rest van de partij. Extra tijd per zet was er niet, want er waren nog geen digitale klokken. Analyseren van de partij gebeurde zonder computers, want die had je aanvankelijk ook nog niet. Soms nam de hervatting nog geen 10 minuten in beslag, maar je was wel de hele avond kwijt zeker als het een externe partij betrof. Je moest bij wijze van spreken naar Almelo of Enschede om nog een paar zetten te doen. Overigens binnen een paar dagen remise aanbieden of opgeven door de telefoon was toen niet ongebruikelijk.
Ook in ons huidige systeem is de afgebroken partij nog een zeldzaam maar wel aanwezig fenomeen. Omdat jeugdspelers afhankelijk van hun leeftijd tot 21.30 uur, 22.00 uur of 22.30 uur spelen kan het zijn dat een partij afgebroken wordt. Omdat de sluitingstijd van het Zonnebrink Centrum 23.30 uur is kan daar ook worden afgebroken door seniorenspelers. Vaak staat dan de vlag op vallen en een hervatting op een tweede speelavond, die er overigens nog nooit is geweest, is dan ongetwijfeld van heel korte duur. ‘Laat ze dat laatste minuutje toch even uitspelen’ hoor je dan ook wel. Maar dat is het punt, wat als het al over tienen is en de stelling kan nog wel 30 zetten duren met ieder keer 20 seconden erbij. Dan kom je ontzettend in de knel. Ouders rekenen op de eindtijd waarop jeugdspelers moeten stoppen.
Welnu we hebben dus een afgebroken partij. Thiemen Dekker en Matthijs Hoens moesten van de wedstrijdleider afbreken. Materieel is de stelling gelijk maar de strijd is nog niet over. Het afbreken is voor spelers van deze generatie een nieuw fenomeen. Het ging dan ook wat onwennig. Hoe de stelling is, en of de partij uitgespeeld gaat worden weet ik ook niet. Vervelend is zo’n afgebroken partij wel, want een partij hoort eigenlijk binnen één speelronde beslist te zijn. Dus wie een oplossing weet, geef die door. Voorlopig staat achter de remise een V. Kan dus nog anders worden. Voor volgende week staat in principe de hervatting op op het programma.
Marcel Krosenbrink en Henri Abbink maakten er een spannende strijd van. Op een gegeven moment stond Henri een toren voor tegen twee pionnen. Maar de koning stond op de tocht en de activiteit van Marcels stukken was veel groter. Het is stuivertje wisselen bij hen om de derde plaats. Geert ten Hietbrink liet tegen Han Schuurmans een loper opsluiten. Die ging zonder compensatie verloren. Genoeg voor de winst voor Han dus. Alfred Schley en Bert te Sligte hielden het na de nodige schermutselingen voor gezien en ze kwamen remise overeen. Datzelfde gold voor Henk te Brinke en Dick Boogaard. Robin Hoens had veel druk op de stelling van Rob Voogd. Ergens moest het voor Rob misgaan en dat deed het ook. Marijn Visser stond best wel goed tegen Luc van Harxen, totdat hij een loper weggaf. Jan Eckhardt kroop steeds verder in de verdediging tegen Han van de Laar. Jan: “Dat had ik niet moeten doen.” Nadat hij een stuk weggaf was het eigenlijk over. Bram Wilterdink en Paul Dekker speelden een lastige partij voor beiden. Opeen ging het mis voor Bram, hij overzag een mat.
Nog twee ronden te gaan.
