Een knappe zege of misschien zelfs wel een sensationele van WSG 3 op koploper Zutphen, dat ondanks enkele sterke invallers bij WSG, nog steeds aan alle borden een ratingoverwicht had. Op de site van Zutphen was na de vorige ronde te lezen dat het team in een te lage klasse speelt. Een voetbaltrainer zou zo’n zin misschien uitknippen en in de kleedkamer ophangen, maar schakers hebben nu eenmaal geen kleedkamer en gingen gewoon zonder extra motivatiespeech achter de borden zitten.
Henk te Brinke moest al vrij snel de koning omleggen, ndata zijn tegenstander op f7 kon inslaan. Joachim Musholt wist na zijn partij te melden dat hij de scherpe voortzetting (Pf5) tijdens de partij wel had gezien, maar niet had uitgevoerd. Ook dat werd een nul. Manfred Schmeing leek een knappe aanval te hebben, maar dat had wel een stuk gekost. Het materiaal kreeg hij terug, maar meer ook niet.
Het scorebord gaf ½-2½ aan, maar op de andere borden was nog niets verloren. Mitch Amkreutz stond zelfs duidelijk beter. Uiteindelijk wist hij af te wikkelen naar een gewonnen toreneindspel en dat bleek bij het einde van zijn partij zelfs het beslissende punt. Daarvoor waren er namelijk al drie andere partijen in Winterswijks voordeel afgelopen. Debutant Jesus Betancourt won eerst een pion en daarna de partij, Luc van Harxen won een stuk en speelde dat prima uit. De grootste klapper verzorgde Matthijs Hoens die zijn eerste serieuze partij van het seizoen speelde. Hij liet zich eerst een pion ontfutselen, maar kwam daarna sterk opzetten met zijn zware stukken op de tweede rij en er dreigde ook mat op h2. René Albersmann debuteerde eveneens en deed dat met zwart aan het eerste bord met een knappe remise, waarmee de 5-3 eindstand op het scorebord kwam.
Hieronder het (uitgebreide) verslag dat Zutphen van de wedstrijd heeft gemaakt.
