Ronde 22: Revanche

Stond vorige week de halve finale partij  Alfred Schley tegen Henri Abbink voor de beker op het programma, deze week was het voor de interne competitie net andersom. Henri kon zo eigenlijk al meteen revanche nemen voor zijn nederlaag een week terug. Nu won hij en verstevigde daarmee zijn koppositie. Alfred: “Die beiden Läufer waren doch viel stärker als meine beiden Pferdchen.” Zowel Marcel Krosenbrink als Jochem Mullink konden nergens beslissend voordeel bereiken. Remise was dan ook een logisch resultaat. Han Schuurmans kwam al snel een pion achter tegen Joachim Musholt. Hij besloot daarop om op zoek te gaan naar een remise variant. Dat lukte. Manfred Schmeing en Geert ten Hietbrink speelden een boeiende partij. Die eindigde echter in een anti climax. In een gelijke stelling liet Manfred zijn toren slaan door een ondoordachte zet met de dame. Het was meteen uit. Luc van Harxen pakte de draad van het winnen weer op tegen Rob Voogd. Puntje voor Luc dus.

Henk Doppenberg en Mark Burgers speelden een mooie partij. Waar en hoe zou het doorslaan? Henk stond optisch heel goed, Mark zocht de gaatjes op. Dat lukte en het werd remise. Mark: “Ik heb 2x mazzel gehad dat Henk een snellere stukwinst niet zag, maar zijn aanval was zo sterk dat ik blij was dat ik daarna nog kon afwikkelen naar een wat gelijkwaardige stelling.” Jan Eckhardt overklaste Han van de Laar. Vooral de breek-zet g4 was erg goed. Overigens vertelde Jan mij vooraf dat hij -volgens hem- nog nooit van mij had gewonnen in de interne competitie. Na afloop van de partij zal hij dat niet meer hoeven te herhalen. Het was een mooie zege voor hem, die eindigde in mat. André Houwers en Bram Wilterdink speelden een partij met wisselende kansen. André kwam in tijdnood maar wel in een fase dat hij een dominante stelling had. Hij moest alleen geen fouten maken. Maar dat deed hij ook niet. Kay Ruesink won al vrij snel van Daniël Barachtjansky “Wat een domme fout maakte ik”, was het commentaar van Daniël op de partij. Kay zag het tevreden aan.