Met de 12de ronde begint de tweede cyclus van de interne competitie van het WSG. Dat wil zeggen men kan elkaar voor de tweede keer ontmoeten. Dat gold in iedere geval voor de eerste drie partijen. Omdat van die spelers Jochem Mullink als enige won, is hij bezig om verder weg te lopen van de concurrentie. Door het loperpaar had Jochem meer ruimte dan tegenstander Marcel Krosenbrink. Dat leverde een pionnetje op en toen hij er nog een ging winnen gaf Marcel op. Han Schuurmans had toen al remise aangeboden tegen Henri Abbink. Datzelfde deed Dick Boogaard tegen Bert te Sligte. Dat werd in beide gevallen geaccepteerd. Oscar Wamelink speelde wederom een heel mooie partij. Het leek erop dat de aanval van Gerard Klein Langenhorst doorsloeg, maar de verdediging van Oscar was nauwkeurig. Gerard leverde een beetje onnodig de kwaliteit in en verloor uiteindelijk nog in een lastig eindspel met voor beiden weinig tijd op de klokken.
Hannes Hoeing maakte het Henk te Brinke te moeilijk. Bijna alles bleef op het bord staan, maar Henk had zo weinig ruimte dat verlies van materiaal en daarmee de partij niet te verhinderen was. André Houwers stond volgens eigen zeggen steeds beter tegen Jaap Wolters. André veroverde pionnetje na pionnetje en hoewel het een lange partij werd kon Jaap André toch niet afremmen. Bij Rob Voogd dansten de paarden door de stelling van Jan Eckhardt. Dat leverde voldoende materiaal op voor de winst. Lang stond Max Eisenbart goed tegen Erik Maris. Max had een pion meer in het eindspel. Door een verkeerde afruil kwam echter opeens Erik een pion voor en die viel niet meer te stoppen. Daan Slager had toen al gewonnen tegen Henk Freriks. Het werd een ingewikkeld eindspel met paard en 5 pionnen tegen loper en vijf pionnen. Omdat Henk Freriks te lang nadacht, weliswaar in slechte stelling, verloor hij de partij op tijd. Job Geerdes was tegen Lauri Maris als eerste klaar. Job ging straight forward met de d-pion en liet die tot dame promoveren. Die kon Lauri nog wel slaan maar het leverde Job voldoende materiaal op en toen hij later nogmaals promoveerde was het alleen nog een kwestie van mat zetten. Kay Ruesink en Evi Maris gingen beiden volop in de aanval. De vraag was wie het eerste beslissend voordeel zou halen. Om zelf niet mat te gaan moest Evi vluchten in eeuwig schaak. Doorspelen was toch te riskant. Het werd een mooie remise.
